Ik heb een tijd in Amerika gewoond en daar was ik onder andere fietskoerier. De bijbehorende koerierstas maakte toen z'n entree en ik was er als de kippen bij. Brede, gevoerde tassen met brede schouderriemen. Waterdicht, natuurlijk en onslijtbaar. (voor een jaar...) Het leven was simpel en overzichtelijk als fietskoerier: een man, een fiets, een tas. Die tijden zijn helaas voorbij.
Ik heb daarna in mijn leven als videoproducent/cameraman veel tassen gehad: Crumplers, LowePro's, Petrol's, noem maar op. Er zijn er ook die ik nooit heb gehad: Kata bv. Veel naar gekeken, mooie tassen, maar ik ben gewoon geen Kata-man, geloof ik. Toen ik als regisseur bij de omroepen werkte, keek ik altijd verlekkerd naar de PortaBrace tas van de cameraman; het summum van de pro tas. Maar onbetaalbaar.
Al jaren ben ik een trouwe gebruiker van Petrol tassen. Geproduceerd door 'Israelische makers die al hun militaire ervaring in het ontwerp van deze tassen hebben gestopt.' En met termen als 'this bag is constructed with ballistic nylon' ben ik gewoon verkocht. Maar ook de kleurencombinatie raakt een snaar: dat blauw met die oranje voering. Ik heb jarenlang de PCUB-1N gehad, twee zelfs, die niet meer gemaakt wordt. Nu heb ik sinds een jaar PC202, die overigens een andere kleur heeft gekregen. Ik zocht even bij B&H Photo and Video in NY, waar ik de tas voor onder de US $100,- gekocht heb, of zij dat model nog op voorraad hebben. Ik kwam hem niet tegen, maar stuitte onderweg op deze tas die me ook wel heel handig lijkt. Zwart met rood: cool. Heb ik eigenlijk wel een goeie DSLR-tas..?
 |
| Mijn laatste Petrol tas: de PC202 |
No comments:
Post a Comment