Mijn apparatuur: Sony Z1

Dit was de waardige opvolger van de legendarische Sony PD-150. Breedbeeld en high definition kwamen in één klap binnen bereik van 'de massa's'. Het kader sprong van 'vierkant' beeld naar 'breedbeeld' en ik was diep onder de indruk. Mijn materiaal zag er opeens uit alsof het in een bioscooptheater thuis hoorde! Wat een ruimte kreeg het shot. Alsof je van een bezemhok naar de woonkamer verhuist, je Fiat inruilt voor een terreinwagen, het verschil tussen TV en bioscooptheater!
OK, ik laat me gaan maar ik had wel het gevoel dat het sullige 'video-gevoel' -bekend van de homemovies- verleden tijd was. Dit zag er heel professioneel uit; het beeld werd in één klap veel filmischer. De Z1 was bovendien ook een van de eerste en beste camera's die HD voor een groter publiek toegankelijk maakte, al was het een verkapte vorm van HD genaamd HDV. Het is nog steeds een heel actuele camera, ondanks het feit dat ie op tape draait. Maar wel high definition. Bovendien heb je ook nog eens de keus om op DV of DVCAM te draaien.
Ik gebruik hem vaak als ik camerawerk doe voor anderen; het is nog steeds het meest praktisch om gewoon een tape te overhandigen. En ik zet hem ook in als tweede camera voor concerten en andere (meercamera-) registraties. Een jaar geleden al wilde ik hem verkopen maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Dat was een maar goed ook want ik gebruik hem nog regelmatig. Voorlopig blijft de Z1 gewoon onderdeel van mijn 'gereedschapskist'.